هدف از این تحقیق بررسی آموزش حین کار در ایران با فرمت docx در قالب 36 صفحه ورد بصورت کامل و جامع و با قابلیت ویرایش می باشد

فهرست مطالب

تجارب ایران و کشورهای منتخب برگزار کننده دوره های آموزش حین کار

تجارب ایران در برگزاری دوره های آموزش حین کار

2-3-1-1 دلایل برگزاری آموزش های حین کار در ایران

2-3-1-1-1 دلایل برگزاری آموزش های حین کار غیر خاص (عام)

2-3-1-1-2 دلایل برگزاری آموزش های حین کار خاص (تخصصی و موردی)

2-3-1-2 نتایج اولیه پیرامون چگونگی برگزاری آموزش حین کار (توسط وزارت صنایع و معادن)

2-3-2 تجارب کشورهای منتخب برگزار کننده دوره های آموزش حین کار

2-3-3 انجمن آموزش شغلی (VTC)

2-3-4پیش بینی نیازهای آینده نیروی انسانی

2-3-5 نقش دولت در آموزش های شغلی

2-3-6 مدل اچیو

2-3-6-1 مراحل تدوین مدل اچیو

2-3-7 مدل های بیانگر عوامل مؤثر بر بهره وری منابع انسانی

2-3-7-1 مدل هرسی و گلد اسمیت

2-3-7-2 مدل اینسورث و اسمیت

منابع

زمان بکارگیری آموزش های فنی و حرفه ای برای اولین بار در سال 1337 هجری شمسی توسط آلمانی ها در محلی نزدیک میدان آزادی تهران راه اندازی شد و به منظور تکمیل کادر مربی این مرکز که به عنوان آموزشکده فنی معروف بود. هنرستان بزرگ تهران در خیابان سی تیر تأسیس گردید و آلمانی ها با حضور مربیان خود و همچنین تأمین امکانات فنی به عنوان پایه گذار آموزش فنی حرفه ای در ایران بودند که بعداً این بخش تحت عنوان سازمان آموزش فنی و حرفه ای و زیرمجموعه وزارت کار و امور اجتماعی درآمد(میرسیاسی،  1376،  ص41).

با توجه به اثربخشی به جای مانده از الگوی موفق آموزش حین کار،  وزارت صنایع و معادن درصدد می باشد که بتواند با استفاده از امکانات سازمانی خود و بدون ایجاد نهاد و یا مرکز جدید،  آموزش حین کار را به طور یک هدف سازمان یافته و با استفاده از امکانات مناسب به طوری نظام یافته گسترش داده و علاوه بر افزایش تعداد استان های تحت پوشش زمینه های آموزشی را گسترده تر نموده و از طرفی کیفیت برنامه های آموزشی را تا سطح استانداردهای جهانی افزایش دهد(علیزاده، 1390).